Tanz der Vampire

EineHexe

Syta wrażeń z trzech ostatnich spektakli wiedeńskiego TdV z Thomasem Borchertem niniejszym donoszę i relacjonuję co następuje:

- Na dwóch pierwszych spektaklach Tomaszowi Borchertowi się nie chciało i grał na pół gwizdka, dopiero na derniere pokazał co naprawdę potrafi i rzetelnie wgniótł mnie w fotel.

- Marjan Shaki była urocza aktorsko, ale wokalnie... Odrobinę brakowało jej siły głosu.

- Profesor i Alfred byli cudni, tak w tandemie, jak i z osobna.

- Magda była prześwietna, Chagal nieco mniej (i okrutnie brakowało mi PanaJeszkowego "Idźcie wszyscy do diabła!"), ale nie można było narzekać.

- Herbertów było dwóch, jeden podobał mi się nieco mniej (Marc Liebisch) a drugi bardziej (Robert D. Marx)

- Dekoracje robią wrażenie, kostiumy też, chociaż przezroczysta koszulka Alfreda boli mnie w oczy Wink

Jak odpocznę i zacznę myśleć, to może napiszę więcej.

lucyferowa

Ciesz się babo, że promień zajefajności Thomasa cię opromienił i na spektaklu mu się chciało!
Powinnaś się czuć astralnie wyróżniona!

Dla niezorientowanych następca Thomasa w anakondzie, ''przeboski'' Drew Sarich! :o

Ech co oni zrobili z tymi wdziankami?
Ale i tak najpiękniejszym Krolockiem ever był Steve Barton :hamster_inlove:

zaraz po nim na podium Wujaszek Kevon

Leleth

Drju wygląda jak młodzieżowy emo idol... samo jego istnienie jest obraża dla Steve'a. (Dla którego już dawno zabrakło mi superlatywów).
Sabcia, zapomniałaś o Dziadzie! Chociaż w sumie skoro tu są zagraniczni... wybaczam :D .

Dziadu jest nasz i jest jedyny w swoim rodzaju, rodzimy i wszyscy go znamy i kochamy. Dałam adnotacje w twoim poście bo nie chce oftopowac -Luc

Ayesha

Ależ Wam zazdroszczę!!

No i oczywiście Steve'a Bartona nic nie pobije... NIC!!!

EineHexe

Steve był zachwycająco majestatyczny, a Kevon ma przeboski profil. Natomiast Drewcula mi kogoś przypominał i teraz wiem kogo.

Tadam!

EineHexe

Umyłam się, najadłam i odespałam, co oznacza, ze moje neurony wróciły do stanu używalności. A zatem obszerniejsza recenzja.

Na dwóch pierwszych spektaklach widoczność miałam poważnie ograniczoną, z racji kiepskiego miejsca, albowiem siedziałam w drugim rzedzie w bocznej loży. Widziałam jedną trzecią sceny, a po wyciągnięciu się "na jamnika" w przód nawet i dwie piąte. Za atrakcje dodatkowe robili zasłaniający mi właściciel emoczupryny, który tą czupryną bez przerwy zarzucał (1 spektakl) oraz banda troglodytów w wieku gimnazjalnym, zagłuszająca wszystko gadaniem (2 spektakl). Na trzecim szczęśliwie siedziałam na parterze, więc widziałam wszystko bez robienia sztuk cyrkowych, grożących wypadnięciem na parter.

Dekoracje są przepiękne, projekcje takoż, przy czym te ostatnie zostały bardzo dobrze użyte. Zwłaszcza mój podziw wzbudziło niebo gwiaździste nad górami w niektórych momentach.

Lukas Perman jako Alfred wzbudził moją generalną aprobatę, prezentując się jako gapowaty i niezbyt odważny młodzieniec, zachwycony Sarą i traktujący Profesora z niemal nabożnym szacunkiem. Wokalnie nie mam do niego żadnych zastrzeżeń, a dernierowe "Dla Sary" było wzruszające nad wyraz.

Marjan Shaki była Sarą w stylu Jessiki Kessler, to jest roztropną wiejską dzieweczką, znudzoną śmiertelnie życiem pod kuratelą surowego ojca, szalenie ucieszoną z rozrywki, która pod postacią Alfreda znienacka zawitała pod jej dach. Z drobnostek, bardzo mi się spodobało, kiedy leżąc w łóżku i oddając się marzeniom wystawiała stopy spod kołdry i przebierała nimi oraz kiwała palcami w ekscytacji, że och jaki fajny ten Alfred jest. Hrabiego traktowała jak księcia z bajki co się zjawił, by wyrwać ją z nudnego żywota i wprowadzić w nowy, wspaniały, barwny świat. Brakowało mi u niej siły wokalu jaką posiadały inne Sary. I tak, na przykład w trakcje Modlitwy, jej głos, zamiast wybić się nad głosy modlących się i przestrzegających przed złem, zlewał się z nimi, co już nie było takie fajne.

Thomas Borchert był... Przez dwa spektakle grał na zasadzie "wyjdę i zaśpiewam i styknie", aktorstwa przesadnie do zestawu nie dodając. Nie powiem, poczułam się rozczarowana, bo w końcu poszłam na Tego Borcherta, co to podobno taki wspaniały, a tu zero ciar, zero wzruszu i dreszcza, do bani. Na dernierze mu się wreszcie zachciało popracować i dostałam grafa jakiego lubię, czyli cynicznego zwierza z przebłyskami człowieczeństwa. Chociaż niestety nie rzucał Sary niedbale na podłogę po ugryzieniu, za to z drwiąco-cynicznym wyrazem oblicza sięgał po chusteczkę, by otrzeć skrwawione usta. A w finale aktu pierwszego pięknie wyrażał prawą brwią dyzgust dla Profesora, którego jednocześnie uprzejmie witał.

Profesor był absolutnie boski, cudownie komiczny (zwłaszcza kiedy wisiał na gwoździu w krypcie, machając odnóżami jak marionetka i wydając z siebie skrzypopiski złości na Alfreda, co nie chciał zakołkować hrabiego), miał piękne warczące rrrrrrrrrrrrr i w ogóle był jednym z najlepszych profesorów ever.

Tyle na razie, ciąg dlaszy zapewne nastąpi.

lucyferowa

Dzięki za relację!

Mnie osobiście prywatnie podoba się pan Kukol Thomas Weissburger? Piękny jest :D

EineHexe

EineHexe

Zdjęcia z Sarichowej premiery w TdV. Zaczynam mieć wrażenie, że Ramesh Nair jest wszędzie.

[link widoczny dla zalogowanych]

lucyferowa

Walium i Waliumowa wyglądają jak rodzeństwo. Nie wiem co laski widzą w tym panu Herbercie ale mnie on się nie podoba, nie jest taki eteryczny( nie mylić z erotyczny) jak Kuba Wocial.

EineHexe

lucyferowa

EineHexe

Tu raczej nie o napakowanie chodzi, Robert D. Marx też raczej łątki figurą nie przypomina, bo to kawał chłopa, ale mimo wszystko był znacznie bardziej zwiewny, eteryczny i uwodzicielski niż Marc.

EineHexe

Lejdis und żętelmen, Drew Sarich śpiewa "Die Unstillbare Gier".

http://www.youtube.com/watch?v=PCqEybPFdpo

lucyferowa

Mi się nie podoba, nie lubie tenorów jako Krolocków.
Hrabia ma być mroczny a nie rockowy. :P