Wszystkie seriale nie wymienione w pudełku

lucyferowa

Ja wiem kto tam grał, bo zdarzyło mi się luknąć jak leciało w telewizji. Nie widziałam tego w całości, tak jak np Czterdziestolatka, Pancernych i innych starych seriali.

EineHexe

No to masz zadanie bojowe :D

lucyferowa · Wysłany: Śro 16:03, 16 Mar 2011 Temat postu:

Skończyłam nadrabiać braki w Plotkarze, zobaczyłam ostatnie Glee w Wampajerach i TB przerwa :( Czuje się nieszczęśliwa, bo nie mam co oglądać Zalamany

Leleth · Wysłany: Śro 17:13, 16 Mar 2011 Temat postu:

Ja jeszcze mam jeden sezon CSI, potem przerwa na naukę do matury :P A potem nadrobię zaległości filmowo-musicalowe, bo się przez serialowe w nich opuściłam. Ale co ja będę oglądać na tych 5-miesięcznych wakacjach... Mam parę rzeczy w planach, ale chyba mi nie starczy :P .
Nowe Glee już za dwa dni :P .

lucyferowa

Ja wczoraj zaczęłam oglądać serial Borgias o słynnym rodzie Borgiów z okresu schyłku Średniowiecza i Renesansu.
Zapowiadany na drugi, The Tudors, jak na razie zaczął się dość dobrze. Ja wiem, że to nie są seriale historyczne, tylko takie wzorujące się, ale chwilami genialna myśl scenarzystów mnie zabija.
No, ale kostiumy i wnętrza bardzo przyjemne, jak na razie kilka wątków śmierci, głównie otrucia i parę rzezi.
Co do wątków erotycznych, to oprócz jednego nie są tak wyeksponowane jak w Rzymie czy początkowych Tudorach.

Serial traktujący o galopującej amoralności papieża Aleksandra VI i jego rozwiązłych dziatek oraz otoczenia watykańskiego może być ciekawy.

Będę musiała sobie odświeżyć wiadomości, bo do Borgiów nie pałałam taką lof jak do Henryczka VIII i jego szalonych pomysłów. Nie wiem, dlaczego ale miałam do niego jakąś słabość. (Oczywiście pod względem historycznym). Poza tym aktorzy z Tudorsó, głównie Brandon byli przystojni a tutaj jedynym na którego jak na razie można oko zawiesić to Jeremy Irons, grający Rodriga de Borgia(Borja) val Aleksander VI.

Leleth

Borgiowie w porównaniu do Tudorów żonglują póki co historią znacznie mniej (o Borgiach wiadomości mam duże, zresztą u mnie wiedza historyczna wzrasta wraz z maleniem dat, za nowożytną nie przepadam). Naginanie trochę jest, na potrzeby serialu, ale mnie to osobiście nie bardzo razi, choć scena kiedy Vanozza robi Rodrigo scenę była żenująca i nie miałaby z mnóstwa powodów racji bytu. No ale musi być melodramatiko. Nagięli też trochę chronologie związku z Giulią, ale to wybaczam. Póki co jest pod tym względem w miarę ok, zobaczymy jak się rozwinie. Mimo wszystko jest to dla mnie mniej ciekawe niż Tudorowie. Jak wspomniała Sabcia, nie ma też takiego epatowania nagością, choć kilka gołych tyłków oczywiście pokazano. No ale serial w stosunku do stopnia pogięcia tej rodzinki jest imho i tak łagodny.
Trochę dziwna wydaje mi się kreacja Aleksandra VI, ale nie ze względu na grę Ironsa, którego bardzo lubię, tylko rozpisanie jej przez scenarzystów. Jest średnio spójna.

Zaczęłam też oglądać Plotkarę, ale po tym, jak obejrzałam w tydzień półtora sezonu, chyba zrobię sobie przerwę. Ten serial jest tak debilny, że aż fajny, ale mam już dosyć wczonsów. Poza tym, ja jakaś przesadnie pruderyjna nie jestem, ale jak widzę jak każdy sypia z każdym i ogólnie wymiana partnerów jak w Modzie na Sukces, to jednak dochodzę do wniosku, że to nie na moje morale.
Ale lubię Blair, chociaż jest taka wredna, nie sposób jej nie lubić. No i Dorotę :D .

lucyferowa

Dorota rządzi, chociażby jej związek z Vanją. On jest chyba Białorusinem, więc jest to bardzo egzotyczny związek, pomimo że kraje bliskie geograficznie. W którymś nawet proponowała, wynająć kuzynów Vanji, przedstawicieli białoruskiej mafii. I jej polskie wstawki :)

A wracając do Borgiów, to postać Rordriga jest jakaś taka świątobliwa. Niby wszyscy wiedzą, że miał konkubinę, że teraz ma drugą a on bezczelnie pada na kolana przed obliczem Pańskim i się modli.
A grzechy odpuszcza, podle swojego widzimisię. To chyba czyni ten serial ciekawym, bo jeśli chodzi o tyłki to po Tudorach i Rzymie, nie bardzo jest czym zszokować.
A kościół i zakazane rządzę to zawsze kontrowersyjny temat.

Leleth

lucyferowa

EineHexe

Seks się sprzedaje, dużo seksu sprzedaje się jeszcze lepiej. Jego Świątobliwość bungabungujący pokątnie i ukradkiem byłby znacznie mniej atrakcyjny dla publiczności, niż ten macający jawnie, zwłaszcza, że "Tudorowie" i "Rzym" ustawiły poprzeczkę wysoko.

Ilmariel

Ostatnio podczas wysoce katastrofalnych świąt, spędzonych w głównej mierze na rodzinnym chorowaniu, natknęłam się zupełnie przypadkowo na serial pt. "Dziesiąte Królestwo", który urzekł mnie, jako radykalnego baśnioluba, od pierwszego wejrzenia. Tak więc powróciwszy ze świąt zasiadłam do poszukiwań i w ciągu kolejnych paru dni obejrzałam całość, odleciałam na dziki zakwik radości i po krótkim namyśle postanowiłam zareklamować.

Akcja serialu (a właściwie miniserialu, bo ma to w całości coś około ośmiu godzin podzielonych na 5 części) dzieje się w krainie baśni, gdzie w 200 lat po wydarzeniach opisanych przez braci Grimm, Dziewięć Królestw założonych przez Królewnę Śnieżkę, Kopciuszka, Śpiącą Królewnę i Czerwonego Kapturka zmaga się z wewnętrznym kryzysem wywołanym przez Złą Królową, która właśnie uciekła z więzienia i planuje zamach stanu. W sam środek tego bałaganu za sprawą pokręconego zbiegu okoliczności trafia kelnerka ze współczesnego Nowego Jorku, która, jak można się spodziewać, okazuje się jedyną nadzieją na przywrócenie pokoju i odzyskanie tronu przez wnuka Śnieżki.

Historia ta ubrana jest przy tym w zestaw możliwie najbardziej absurdalnych postaci i przygód, jakie tylko można sobie wyobrazić, a rozmaite baśniowe motywy zostały wyeksploatowane do granic możliwości, przerysowane i posplatane w tak komiczny sposób, że jest to po prostu frajda w wersji instant. Nastrój waha się od cukierkowo kiczowatego po całkiem zupełnie mroczny, bywa wzruszająco, romantycznie, przede wszystkim zaś zabawnie do łez. Są trolle z fetyszem butów, jest wilk z problemami fasadowymi (mój absolutny ulubieniec)... I jest Rutger Hauer jako zły Myśliwy. Bardzo zły. I mnóstwo innych rzeczy jest. Ubawiłam się niemożebnie.

lucyferowa

A ja próbowałam oglądać Spartakusa, nowy-nie nowy wytwór HBO, ale nie mogę. Niestety krwawe jatki przeplatane seksem są nie do zniesienia, tzn te sceny seksu to jeszcze spoko, Rzym się przeżyło a ja nie jestem starowinką, która się gorszy. Ale już jatek nie cierpię w żadnym wykonaniu, dlatego unikam seriali kryminalnych typu CSI i innych medycznych, gdzie chociażby słowem wspominają o jakimkolwiek zezwłoku. A tutaj leje się krew strumieniami i nawet człowiek kulturalnie przy tym zjeść nie może.

lucyferowa

Dalej wałkuję tych Borgiów i coraz bardziej mnie nudzą. Niby temat jest mocno kontrowersyjny bo zakazane żądze plus papiestwo od zawsze były ciekawym tematem, ale to jest jakieś takie płaskie. Darzę Jeremiego Ironsa, głębokim szacunkiem, gdyż genialnym aktorem jest i był, ale scenarzyści zepsuli tą postać. Co innego, jakby Rodrigo de Borgia udawał świętoszka i knuł za plecami, mając Najwyższego w głębokim poważaniu. Ale ten człowiek w pogardzie mając wszystko, wierzy że Bóg w całym swym miłosierdziu wybaczy mu każde przewinienie i on, Rodrigo jest wspaniałym namiestnikiem pańskim na stolicy Piotrowej.

Bardzo nie podoba mi się firanowatość Lukrecji i jej obleśny małżonek Sforza, który zgwałcił niewinną liliję. Szkoda tylko, że panna Borgia naprawdę wychodząc za Sforzę nie była taka niewinna.
Sytuację trochę ratuje Cezare, jak to stwierdziła Eine, rodzinna sprzątaczka, bo po wszystkich sprząta.
Juan to typ Jasona z True Blood myśli dolną częścią ciała i jest ogólnie wnerwiającym typem. (Żeby był chociaż przystojny). Ogółem cała akcja jest tak straszliwe rozwleczona i monotonna, intrygi i morderstwa jakieś takie bez polotu. Zawiodłam się...
:(

EineHexe

Właśnie skończyłam oglądać wzmiankowany przez Ilmariel serial, to jest "Dziesiąte Królestwo" i stwierdzam, że jest boski. Dla baśniolubów ( a sama jednym z nich jestem, jedna półka w mojej bliblioteczce zawiera wyłącznie tomy wypełnione baśniami), coś do koniecznego obejrzenia, a i niebaśniolubom się spodoba. Dla każdego coś miłego, jest i odrobina lukru i trochę dramatu i powiew grozy (Rutger Hauer, mój ulubiony Zły Człowiek) i szczypta komedii, oraz romans jest, o tak. Romans z truu-u-udnościami, bo niełatwo jest kochać, gdy jest się wilkiem z, jak to zgrabnie określiła Ilmariel, problemami fasadowej natury.

Ilmariel

W czasie deszczu fangirle się nudzą... i popełniają fanwidełki ;)

Popadłam ostatnimi czasy w potężnego kalibru fangirlistyczny nienasycony głód po zakończeniu drugiej serii "Haven". Nieczęsto mi się to zdarza, właściwie nie zdarzyło mi się już od lat, ale jednak

W związku z rzeczonym galopującym fangirlizmem zaczęłam bawić się MovieMakerem i popełniłam coś takiego. Pomyślałam, że się podzielę, propagując loff do serialu posiadającego chyba wszystkie moje fetysze fabularne

A pierwszą rzeczą, jaką przeczytałam po powrocie z pracy było to, że właśnie potwierdzono 3 sezon. Więc mam radochę. Yay! :D