Nasze małe radości i smutki..

lucyferowa

To ja sobie trochę pojęczę.
Nienawidzę listopada, niech się już ten piernik skończy. Brak słońca, zimny deszcz, błocko, dzień krótki i jeszcze go ubywa. Ja chce już święta i zimę, przynajmniej nie jest tak szaro- buro :(

Jeszcze się potknęłam i mam naciągnięte ścięgno w śródstopiu i mnie boli:(

EineHexe

Dzień? Że co proszę? Doba w tej chwili ma dwie pory, ciemną i ciemniejszą. Obecności dnia nie stwierdziłam.

Ayesha

Źle się dzieje... nawet mnie chandra dorwała, a należę do tej mniejszości, która lubi zimne, ciemne, krótkie, jesienne dni... Od 6 klasy podstawówki byłam pewna, że wiem, czego w życiu chce... konsekwentnie się tego trzymałam i do tego dążyłam... teraz już niczego nie jestem pewna... mam jakiś okropny kryzys... Zwykle pomagało mi pisanie, teraz nawet to mi nie idzie... Czuję się do niczego... Na dodatek mam anemię (znowu) i mój durny umysł ubzdurał sobie, że jestem chora na jakąś ciężką, niewykrytą chorobę, która zapewni mi dłuuugi pobyt w szpitalu (a w szpitalu spędziłam już taki kawał życia, że mi wystarczy...), a w konsekwencji oblaną maturę, rok w plecy i *&%# wie jeszcze co! Na dodatek ostro pożarłam się z mamą i z jednej strony czuję wyrzuty sumienia, a z drugiej mam ochotę popełnić na kimś dekapitację... Mam wszystkiego dość... Najchętniej schowałabym się pod łóżkiem i już stamtąd nie wyszła...

Wybaczcie, musiałam się pożalić...

EDIT:
Już nie mogę!! Moja mama tak mnie traktuje... chce mi się płakać....

lucyferowa

Ech, teraz jest taki czas. Coś jest w atmosferze, że wszyscy się kłócą i mają problemy ze sobą.
Ayesha nie martw się kryzys minie, zawsze tak jest przed maturą. A z mamą się pogodzisz :)

Leleth

*przytula mocno i przesyła pozytywną energię*
Koszmarnie jest mieć doła, wiem, racjonalne argumenty wtedy nie docierają. Zgodzę się, teraz taka atmosfera chyba. Może zjedz czekoladę :D. Albo się wypłacz, mnie czasem porządna histeria pomaga. Będzie lepiej :).

Ayesha

Dzięki wielkie... Czekolada utrzymywała mnie przy życiu w tamtym tygodniu... teraz nawet ona jest za słaba...

Dorothea

*mocno tuli*

Wiem, że na takiego doła trudno cokolwiek poradzic, ale to musi minąć... Trzymaj się jakoś, wypłacz...

Chyba naprawdę coś wisi w powietrzu :(

EineHexe

*przytula i wysyła astralne fluidy mocy*

Leleth

Wiecie, zaczynam dochodzić do wniosku, że okres od listopada do lutego najchętniej przespałabym zimowym snem. Budząc się tylko na święta, mikołajki, ferie i swoje imieniny XD.
Zawsze mam wtedy mega depresję, a najgorsze jest to, że bez większego racjonalnego powodu, więc jak mogę z tym walczyć? Wszystkie nieszczęścia przeszłe, teraźniejsze i przyszłe nabierają niewspółmiernej wagi, mój optymizm gdzieś zanika.
I to nie jest kwestia rozwiązania konkretnego problemu, bo z tym bym sobie poradziła, ale ogólnego nastroju. A na dodatek jeszcze teraz mi pewna sprawa ciąży...

Ilmariel

Dołączę do grona jęczących. Ponownie obudziłam się z poczuciem braku sensu w życiu i coraz szybszego pędzenia po błędnym kole bez postępu i bez szansy na wyrwanie się. Mam dość tego, że każdy dzień wygląda tak samo, dość tego, że nie mam czasu na podstawowe czynności życiowe, jak jedzenie czy odpoczynek - taki wiecie, prawdziwy i beztroski. O śnie nie będę wspominać, bo to problem osobnej kategorii.

A już najgorsze jest to, że wszelakie desperackie próby znalezienia sobie jakiejś odskoczni traktowane są przez otoczenie jak kaprysy dzieciaka, któremu miejmy nadzieję zaraz przejdzie, a w ogóle to mogłabym wreszcie dorosnąć i zająć się sensowniejszymi sprawami, niż nauka kolejnego języka obcego czy pisanie jakichś nie wiadomo, po co komu potrzebnych opowiadań. I czuję się w tym potwornie zagubiona, bo biorąc pod uwagę, że przez poprzedni rok ostro kibicowano każdej rzeczy, której się podejmowałam, mam teraz wrażenie, jakby tolerowano to tylko z powodu ciężkich przejść, jakie mnie wtedy dotknęły, a teraz skończył się okres ochronny i świat oczekuje powrotu do normalności. Tyle, że dla mnie właśnie to jest normalnością, z czego wynika jedyny sensowny wniosek, że jestem jednostką skrajnie społecznie nieprzystosowaną i niepoważną. Krótko mówiąc, kiedy wreszcie na nowo poukładałam sobie świat, wychodzi na to, że według wszystkich poukładałam go źle.

Drażni mnie dodatkowo roszczeniowa postawa bliskich mi osób, które - mimo, a może właśnie dlatego, że jestem osobą myślącą w pierwszej kolejności o innych, nie o sobie - oczekują ode mnie 100% poświęcenia, zabierają każdy skrawek wolnej chwili i jeszcze spodziewają się, że powinnam być tym faktem zachwycona. Coś mi się robi, kiedy jadąc po 22.00 do domu dostaję telefon, że "jak wrócisz, to pomóż mi napisać X albo rozwiązać Y, bo ty tak świetnie to potrafisz, a ja nie". A kiedy zdobędę się, żeby odmówić, to czuję się wredną egoistką - chociaż właściwie nikt nie daje tego odczuć prócz mego zgłupiałego sumienia.

Do tego dochodzi ciężka walka z pracą magisterską, na którą również brakuje mi na zmianę czasu albo sił, a którą szczerze chciałabym mieć już za sobą, w dodatku z jakimś w miarę dobrym wynikiem, który wydaje mi się obecnie nad wyraz nieosiągalny, w związku z czym dalej obwiniam się o każdą chwilę, w której pozwalam sobie na oddech, bo przecież mogłabym ją wykorzystać produktywnie. Nie wyrabiam, moi drodzy, po prostu nie wyrabiam. Mam nadzieję, że to po prostu listopad, a nadchodzące święta przegonią to wszystko magiczną różdżką spokoju.

lucyferowa

Ja dzisiaj mam trochę lepszy nastrój niż ostatnio, bo byłam na spacerze z Adasiem :)
Ale ledwo szłam, bo mam naciągnięte ścięgno w śródstopiu i nie mogę postawic stopy płasko. Chodzę jedną nogą na palcach, co nie jest wygodne. :(
Mama koleżanki dzisiaj mnie przytuliła i powiedziała że mnie strasznie lubi. To było bardzo miłe i trochę mnie podbudowało, że nie jestem jednak taką wredną jedzą. :P

EineHexe

No toż wszyscy cię lofciają :P

LadyMakbet

To ja się pożalę, że dzisiaj jak wracałam do domu zaczął padać śnieg :x
Nie lubię śniegu. Chyba, że w Wigilię i jak patrzę na niego zza okna, a nie jak stoję na przystanku i po 15 min wyglądam jak bałwan..

Dorothea

U mnie na szczęście nie padał, ale domyślam się, że jutro będzie. Nie lubię zimy odkąd ukradli mi sanki.

lucyferowa

U nas pada śnieg z deszczem, ale jakoś mało intensywnie.